Polak. Słowo używane na Litwie i na Rusi. Słowo prawdopodobnie utworzone od plemienia polskiego Lędziców. Podobnie do dzisiaj nazywają Polaków Węgrzy (Lengyel) i Turcy (Lechistan - Polska).

Przymiotnik utworzony od rzeczownika Lach. Lacki - polski.

Dawniej spiżarnia. Skład sprzętów gospodarskich, uprzęży, broni, czasami skarbiec.

Kawaleryjska broń drzewcowa z wąskim grotem i proporczykiem. W Polsce używana od XVIII wieku po rok 1939.

Naczelnik powiatu w Prusach.

Oznaka władzy marszałka sejmu lub sejmiku.

Legiony utworzone przez generała Jana Henryka Dąbrowskiego we Włoszech w 1797 roku walczące po stronie Francji i jej sprzymierzeńców. Pierwsza polska formacja wojskowa sformowana po upadku Rzeczpospolitej. Na cześć legionów Józef Wybicki napisał "Pieśń Legionów Polskich we Włoszech" nazwaną później "Mazurkiem Dąbrowskiego".

Herb rodziny Sopliców. Jeden z najstarszych polskich herbów. Leliwą pieczętował się m.in. rycerz Spytko z Melsztyna, kasztelan krakowski, pan lenny Podola, poległy w bitwie z Tatarami pod Worsklą w XIV wieku. Herb Leliwa przedstawiał w niebieskim polu gwiazdę i półksiężyc.

Mundur służby często ozdabiany herbami mocodawcy.

Potocznie miód pitny. Polski napój narodowy do XVIII wieku, kiedy wyparły miód wina sprowadzane z zagranicy. W zależności od proporcji miodu i wody użytych do sycenia rozróżnia się miody: półtoraki, dwójniaki, trójniaki.

Państwo w Europie Środkowej. Twórcą potęgi Litwy był książę Mendog panujący w XII wieku, a także Giedymin, który założył stolicę Litwy, Wilno. Książę Jagiełło w XIV wieku przyjął chrzest i poślubił polską królową Jadwigę i dokonał tym samym pierwszej w dziejach polsko - litewskich unii personalnej. Kolejni władcy z dynastii Jagiellonów kontynuowali politykę zacieśniania związków państwowych. Bojarzy litewscy po przyjęciu ich do wspólnoty herbowej polskiej szlachty zaczęli się polonizować. Przenikały też na Litwę polskie prawa i obyczaje. Przełomowym wydarzeniem było doprowadzenie przez ostatniego Jagiellona, króla Zygmunta Augusta, do podpisania unii lubelskiej w roku 1569. Utworzono wówczas jedno wspólne państwo - Rzeczpospolitą Obojga Narodów, z jednym, wspólnie obieranym władcą, jednym sejmem, wspólną monetą. Zachowano natomiast odrębność aktów prawnych, urzędów i wojska. Stan taki z niewielkimi zmianami przetrwał aż do XVIII wieku, kiedy to Konstytucja Trzeciego Maja dokonała połączenia Litwy i Korony w jeden organizm państwowy.

Dawna fajka o krótkim cybuchu.

Dawniej urzędnik królewski sprawujący nadzór nad zwierzyną łowną. W XVII - XVIII wieku godność tytularna.