Dawny skrót wyrażenia Waszmość Pan, które z kolei było skrótem od Wasza Miłość Pan. Była to forma grzecznościowa zwracania się do siebie szlachty. Innymi skrótami tego wyrażenia były: acan, wasan, asan, mospan, aśćka (do szlachcianki), waćpanna.

Deser.

Wino węgierskie bardzo popularne w dawnej Rzeczpospolitej. Najczęściej sprowadzano do Polski młode, niedrogie wina i w kraju poddawano je procesowi dojrzewania. O takich winach mawiano, że: "Hungariae natum, Poloniae educatum" Zrodzone na Węgrzech, wykształcone w Polsce.

Komunia udzielana umierającemu na łożu śmierci.

Statki rzeczne, którymi spławiano zboże i inne towary z głębi kraju do portów morskich: Gdańska, Królewca.

W średniowieczu wojski był zastępcą kasztelana do spraw wojskowych. Później jego funkcja polegała na sprawowaniu opieki nad rodzinami i majątkami szlachty wyruszającej na wojnę. Z tego powodu na urząd ten wybierano ludzi, którzy z jednej strony cieszyli się powszechnym zaufaniem i szacunkiem, a z drugiej znali się na sprawach wojskowości. Z biegiem lat urząd wojskiego stawał się urzędem tytularnym, z którym nie wiązały się żadne obowiązki.

W dawnej Rzeczpospolitej woźny sądowy był niższym urzędnikiem sądowym. Do jego obowiązków należało między innymi doręczanie pozwów co wiązało się nieraz ze sporym ryzykiem. Zdarzało się, że woźny zmuszony bywał do zjedzenia pozwu, który właśnie doręczył. Innym obowiązkiem woźnego było ogłaszanie wyroków sądu.

Gold Wasser czyli Złota woda, inaczej nazywana wódką gdańską. Likier produkowany w Gdańsku. Jego nazwa pochodzi od płatków złota pływających w butelce. Legenda głosi, że powstała ona, gdy pewien skąpy kupiec wrzucił pewnego razu do fontanny przed Dworem Artusa sakiewkę pełną złotych monet. Gdy zorientował się, co zrobił, chciał wyłowić pieniądze, ale w wodzie ich już nie było. W zamian posągowy Neptun zamienił wodę w fontannie w wódkę gdańską.

Gerwazy mówiąc o stolniku stwierdza, że "miał w domu krzesła, wstęgi i buławy". Wstęgi symbolizują tu ordery i odznaczenia przodków stolnika Horeszki.

W "Panu Tadeuszu" stolnik planujący wycieczkę zamierza dokonać nagłego wypadu na oblegających go Moskali i w kontrataku ich pokonać.

W gwarze łowieckiej jest to okrzyk zachęcający psy do rzucenia się na zwierzynę łowną.

Luźno zwisające lub zakładane na plecy rozcięte rękawy kontusza. Gdy je zarzucano znaczyło to gotowość do kłótni, a trącanie nimi adwersarza oznaczało lekceważenie.